—Somuncu Baba’ya ithafımdır

Yola revan oldum kılavuz gerek
Resul’ün izine bakar giderim
Gönül ipekleşir dua ederek
Doldukça gözlerim döker giderim

Kayseri’de doğdu, serpilip çıktı
Açıldı gurbete nefsini yıktı
Kıraç tarlalara su oldu aktı
Gel etmiş ardına çeker giderim

Bursa’ya yerleşti yirmi birinden
Bir fırın kurdu ki yerli yerinden
Sakladı saklandı sırrı derinden
Somuncu Baba’ya akar giderim

Gece yaptığını gündüz satardı
Gönül gözü açık çok az yatardı
Bir kez diyecekse bin kez yutardı
Aşk ile sinemi yakar giderim

Ateşsiz fırında ekmek pişirdi
Sırtında sepetle halka taşırdı
Kendini gizlerken çok kez başardı
Engeller dağ olsa yıkar giderim

Yıldırım Beyazıt handı o günde
Buhariye hutbe der gördüğünde
Somuncu’ya itaf o daha önde
Gelmezse kapıdan çıkar giderim

Sır ayan olunca çıkar oradan
Hicretini uygun gördü Yaradan
Kırık dökük çıktı kuldu sıradan
Dedi insanlığa kokar giderim

Bayram-ı Veli de icazet aldı
Attığı her adım ummana daldı
Ekmeklerde kokar düş gibi kaldı
O yolda tohumlar eker giderim

Halktan ayrı kaldı Hakka kul oldu
Sıtk ile arayıp Rahman’ı buldu
Aksaray yolunda kokar bir güldü
Binleri peşime takar giderim

Darende’de dergâh kurdu beyandır
Biz görmedik tek görene ayandır
Müslüman gaflette Mevla’m uyandır
Kalender kalk gayri kalkar giderim

10. 05. 2004

Haşim Kalender