Sevgili Gül Şehri...

Burdaki yrumunuz şiir kadar GÜZELL...
YÜREĞİNİZE SELAMET...

selam ve dua ile

Çok güzel bir yorumda bulundunuz Allah razı olsun ...

Evet yitirilen çağırmakla gelmez hiç bir zaman... Ancak gidilir eğer orada buluşmak nasipse buluşulur..

Bazen çağırılan beklenen kişiler değildir... Aranan özlenen kul leyla değildir.
Yürekte hasret kulla başlar zannedilsede aslında bu hasret doğduğumuzda başlar... Bir bilinmez özlemle yanar içimiz... Biz kul leyla sanırken özlenen, yaratandır...Ona gidişlerdir, onu çağırışlardır feryadımız belkide...

Aslında kafam çok karışık,kalbim karışık... Neyi ne için çağırır ve ne için yanar bilinmez oldu...

Hani coban aşıktır padişahın kızına... Bir mağarada kalbini ona bağlayaak Allah demeye başlar... Günler geçtikçe Alllah dedikçe bocalar ve kalbini nereye bağlayacağını bilemeden devam eder..

Sonunda padişah kızını ona vermek isterde o geri çevirir... İstediği omuştur ya o buna rağmen geri çevirir...

Ve derki; Padişahın kzı için Allah dedim ,Allah padişahı ayağıma getirdi.. ya Allah için Allah deseydim.....!

Efendim Bizim çağırdığımız ve gel dediğimiz ne acaba..
İstediğimiz ne... Bu hasret bu yanış neden??

Beri gelin ufuklar derken çağrılan ölümmü yoksa özlemi duyulan aşkmı... Aşk ancak sahibinde güzeldir... Gerçek leylada güzelleşir ve aşk olur...
Kavuşur muyum derken, Sevgiliye aşk ile kavuşmak, kavuşurmuyuz derken O da istermi kabul edermi....
Vuslat gelsinde ister ölümle ister nefes alırken...

Vesselam biraz dağınık , yanık, özlemi derin bir kalp çağrısıydı acizane...
Selametle kalınız....