Ey geceye kör algılarım,
Ey usa sığmaz, dile yakışmaz sözlerim,
Güz yelinden kırılmış dallarım,
Hepinize küstüm gidiyorum!..

Ey duvarlarına keder asılmış odalarım,
Acısı köreltilmiş yalnızlıklarım,
Ey düşlerine kurşun sıkılmış sevdalarım,
Hepinize küstüm gidiyorum!..

Ey gölgelerin ardına saklanmış kaderim,
Rüzgara emanet savrulmuş saçım,
İki bıçak darbesiyle kırılmış cesaretim,
Hepinize küstüm gidiyorum!..

Ey karabasan çağrışımlar,
Acınası olmuş insanlıklar,
Ey sıgaranın külünde söndürülmüş aşklar,
Dik durmayı unutmuş başlar,
Hepinize küstüm gidiyorum!..

Ey çil çil altın olup toprağa gömülmüş kötülükler,
Ağuyu verdikten sonra duyulan pişmanlıklar,
Sözcük kuyumcusundan çalınmış iyilikler,
Ey su altında vurgun yemiş güzellikler,
Hepinize küstüm gidiyorum!..

Ey ustaca uzaklaştırılmış yalnızlıklar,
Ey arsız denize serilmiş ağlayışlar,
Bilin ki; şimdi,
Uzanıyorum gün,
Uzanıyorum gece oluyor zaman...
Parmağı ağzında unutulmuş bir bebek gibiyim
Mutlu geçiyor her an...

Rukiye Çelik
17 Aralık 2009 /Ankara