Ayrılık…
Ayrılık tescil edildi…
Kalemi kırıldı hayallerin Dokunuyor içime yavaşça, sadakatsizliğin Kapıları kapattım, betondan bu şehrin sokaklarında Bir var bir yok işte yaşamak dediğin. Hem acı, hem senden bir parça yanımda. Taşınıyorum içimden ve bedenimden Damlayarak akıyorum yüreğime. Gittiğim bugünün yarını olmayacak Fotoğraflar yalan, renkler yalan Beyazlar siyaha mahkum Sevmeler yalan. Hayat çok acımasız Tanıdığım en sıcak ellerle Beni vuracak kadar… “Bir anlık cennetti, yakaladığın İçimde mavi sevdalardan kalma… İstanbul’a dair.” |
İstanbul’a dair.”
Öyledir..içindeyken yok gibisindir..ayrıldığında ise nasıl var olur bilemezsin..o seni sen onu ararsın..kayıp gibi..
İstanbul..hiç bir şeye benzemez..içi de dışı da yakar..
Hoş geldiniz de..ayrlılık yalnız ölüm(..ırak..) olsun..nice şiirlere..gönlünüze sağlık..saygı ve selâmla..