Muhtemel…
Eskiler çoktan gitti.
Yeniden yeniye, Sonuda tükettik sonunda… Oysa; Herşey nasıl da büsbütündü bir zamanlar Yaşanmamış her mevsim gibiydi bahar Şimdi herşey yarım, günler yanlışlarla dolu, Gülüşler sürgün edilmiş… Ve gel zaman, git zamandır Yüklenmiş sözler üstümüzde eskitilmiş, Ki kalmış dimağımızda eski zamanlardır. Şimdi nedense her şeyde Bize bir yalnızlık var Bize bir hayat… Alıp götürüldük işte, daha ergin bir zamana Bırakılmış gemilerin sonbahar kıyılarında… Bir bugün kaldı bize Ne hayal ne de gerçek Bir rüya ömür boyu, sonu elbet gelecek Aynalar yoruldu! Bakışlarda yansımalar sersem Giderek kayboluyor zaman içinde insan. Şimdi nedense her sözde, Bize bir tevafuk var Bize bir hayat… Ve yalnızlık bazen, biraz zaman Duyamadı işitmeyen, Şimdi ya da hiç bir zaman… |