Ay ışığı yansıtırken sulara Denizin derinlerinde ki sedefi Gözlerimdeki zincir kıran düşlere Yüreğim kurar süzülen besteleri
Yine bir garip şehirde gönlüm Haydi bu gece çözelim ışıkların dansını Uzaklar salar haylaz yağmurlarını Sebepsiz titreyişler sarar avuçlarımı
İlk iklimi baharın, dökülen çiçeklere Masumdur oysa deniz ağlayan yüreklere En çok ondan haberdar ezgisi tüm anıların Ne çare bitmeyecek kızılı sabahların
Kirpiklerimde sarkık tutmuş buzullar Kumlara sarılmış üşümüş yokluğuna kıyılar Ayak izlerime Ay tepeden mi gelir bilmiyorum Seni beklemeye gidiyorum Sensizim yine ben..
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Sensizim Yine ßen.. şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Sensizim Yine ßen.. şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
"Gözlerine düşmesin gölgesi ayrılığın Çizilmemiş resmisin sen ilkbaharın
Sevdim seni.. Öyle böyle değil hem de.. Sabahları doğduğunda güneş, aydınlatır gibi tüm dünyayı. Gölgeler karıştığında karanlığa, ışığa hasret gibi. Kendimi sever gibi.. Sevdim seni... Aşk nedir diye sorulsa bana, hiç düşünmeden ismini koyarım aşk yerine. Çünkü aşkın tanımı sen oldun bende.
Şimdi ne yana dönsem, sevdan dikiliyor karşıma. Ne yapsam, ne etsem, kimi sevsem, sen yanım eksik kalıyor. Her sözcüğü deniyorum seni anlatabilmek için, bütün vurgularını kullanıyorum cümlelerimin. Ya onlar anlatamıyor seni, ya da sen yetmiyorsun onlara. Herşeyin tarifini ediyor da şu hecelerim, bir tek seni tarif edemiyor. Hiç bir isim koyamıyorum sana dair duygularıma..
Ayrılığına, gözyaşlarına, acısına da sahip çıktım ben bu sevdanın. Onları da benimsiyorum. Bizim baharımız da her bahar gibi kışlara bıraktı sonunu. Olsun, ben senin hasretini de seviyorum. Seninle herşeyi sevdiğim gibi.
Yalnızlık bir yağmur misali yağıyor üzerime. Onca kalabalığın arasında bile, yalnızlık sensizlik demek.. Sensizlikte yaşamak seni acıtsa da canımı, çıkaramıyorum yüreğimden. Bakışlarını bir an bile silemiyorum gözlerimden. "Herşey çok güzel olacak.." masalına inandırıyorum kendimi. Düşlerimdeki, hayallerimdeki senle avunuyorum çoğu zaman..
Düş, hayal, hikaye hepsi yaşamım. Sonu yazılamayan bir hikayenin harfleri hepsi. Yokluğunda yerlerini bulmaya çalışıyorum, el yordamı... Oysa bilsen...
Bir gün diyorum ki, belki sevdanı alıp giderim, kimseler görmez bizi, kimseye göstermem gözlerini.. Yalnızlığın yağmuru ıslatmaz bizi o zaman. Herşey senli ve sana dair olur. Nedenini hiç bulamadığım, bulsam da anlayamadığımsın. Oysa yüreğimin sesine kapattığımda düşüncelerimi, gözyaşlarım da akmıyor. Sanki hiç sevmemişim, hiç özlememişim gibi. Hiç başlamamışız, hiç bitmemişiz gibi. Bu hiçlik öylesine köreltiyor ki herşeyi gitgide, öyle kolayca yitip gidiyor ki herşey, geleceğimi kirletiyor insafsızca, geçmişimden kirlenmediği kadar..
Seni çıkarıp içimden hiç olmaktansa, yokluğunda da hissetmek seni, yüreğime daha iyi geliyor... Seninle aynı gökyüzüne bakıyoruz yine, sadece değiliz yanyana.
"Gözlerine düşmesin gölgesi ayrılığın
Çizilmemiş resmisin sen ilkbaharın
Sevdim seni.. Öyle böyle değil hem de.. Sabahları doğduğunda güneş, aydınlatır gibi tüm dünyayı. Gölgeler karıştığında karanlığa, ışığa hasret gibi. Kendimi sever gibi.. Sevdim seni...
Aşk nedir diye sorulsa bana, hiç düşünmeden ismini koyarım aşk yerine. Çünkü aşkın tanımı sen oldun bende.
Şimdi ne yana dönsem, sevdan dikiliyor karşıma. Ne yapsam, ne etsem, kimi sevsem, sen yanım eksik kalıyor. Her sözcüğü deniyorum seni anlatabilmek için, bütün vurgularını kullanıyorum cümlelerimin. Ya onlar anlatamıyor seni, ya da sen yetmiyorsun onlara. Herşeyin tarifini ediyor da şu hecelerim, bir tek seni tarif edemiyor. Hiç bir isim koyamıyorum sana dair duygularıma..
Ayrılığına, gözyaşlarına, acısına da sahip çıktım ben bu sevdanın. Onları da benimsiyorum.
Bizim baharımız da her bahar gibi kışlara bıraktı sonunu. Olsun, ben senin hasretini de seviyorum. Seninle herşeyi sevdiğim gibi.
Yalnızlık bir yağmur misali yağıyor üzerime. Onca kalabalığın arasında bile, yalnızlık sensizlik demek.. Sensizlikte yaşamak seni acıtsa da canımı, çıkaramıyorum yüreğimden. Bakışlarını bir an bile silemiyorum gözlerimden. "Herşey çok güzel olacak.." masalına inandırıyorum kendimi. Düşlerimdeki, hayallerimdeki senle avunuyorum çoğu zaman..
Düş, hayal, hikaye hepsi yaşamım. Sonu yazılamayan bir hikayenin harfleri hepsi. Yokluğunda yerlerini bulmaya çalışıyorum, el yordamı... Oysa bilsen...
Bir gün diyorum ki, belki sevdanı alıp giderim, kimseler görmez bizi, kimseye göstermem gözlerini.. Yalnızlığın yağmuru ıslatmaz bizi o zaman. Herşey senli ve sana dair olur.
Nedenini hiç bulamadığım, bulsam da anlayamadığımsın. Oysa yüreğimin sesine kapattığımda düşüncelerimi, gözyaşlarım da akmıyor. Sanki hiç sevmemişim, hiç özlememişim gibi. Hiç başlamamışız, hiç bitmemişiz gibi. Bu hiçlik öylesine köreltiyor ki herşeyi gitgide, öyle kolayca yitip gidiyor ki herşey, geleceğimi kirletiyor insafsızca, geçmişimden kirlenmediği kadar..
Seni çıkarıp içimden hiç olmaktansa, yokluğunda da hissetmek seni, yüreğime daha iyi geliyor...
Seninle aynı gökyüzüne bakıyoruz yine, sadece değiliz yanyana.
Yine bu gece sensizim ama, sendeyim hala... "