HASBİHAL (Aşık KOMANİ)
Bana gönülden güvenen üstadım (aşık-koman)iye hediyemdir.
Sabay yeliynen, esti dertlerim. Yüreğimi hüzünler, sardı be üstat Ben konuş dedikçe, sustu dertlerim Gönül nazı da’beni, yordu be üstat Kırıldım bir çok şeye, türlü nedene- Ben gül verdim bana, intizar edene. Sebepler sığmadı, yorgun bedene, Her şeye susmak. zordu be üstat Değişti zaman, kalmadı eski tadım. Bazan vezir oldu bazan, rezil adım. Milliyetçilikten başka, yol tanımadım. Kaçmadım görüpte, darı be üstat Her mevsimde yaşarım, her acıyı çeker- Lakin acizdir gönül. bir yerde bıkar, Anılar düşman olur hem, kafama sıkar. Ben sevmem kini, şeri be üstat Yalvarmak güzel, şeydir allaha Irak etmesin diye, el açtım billaha Bende tasalanıpta, yanmam daha, İki etmedim ben, biri be üstat Dilimle naçar yeğenini, sana anlatırım. Nazım tek sana geçer, sana dinletirim. Sen yol ver amcam dağı, taşı inletirim. Aklım (bahtı kara)da durdu be üstat (eski köy) dedin sanki dünyam döndü Okurken (seneler) ceyi kanım dondu Şiirlerinde aşkımın da ateşi söndü Cihan böyle sevdamı, gördü be üstat Aşık KOMAN’i dir, sazımdaki telim İlhamımdır o benim, yazdıran elim Ozan KOMAN’ım noğlacak halim Sen söyle duracak yeri be üstat Ozan KOMAN 12.08.09 02.00 |
Tebrikler aziz dost. Selam ve dua ile