SOKAKTA BİR ÇOCUK
Hayat; İki yüzlü
Uzunluğu ölüme Genişliği yaşamaya uyarlanmış Yüzü kir içinde bir çocuk Karanlığı giymişti çırılçıplak bedenine Dudaklarını uzatıp musluğa suyunu içti Islak avuçlarını göğe açıp ’’şükür’’ etti Issız sokaklar duymadı duasını İnsanlar kayıtsız Yeryüzü sessiz Gökyüzü bulutsuz bekliyordu Geceden başka giysisi Kendinden başka kimsesi yoktu. 07,12,2009-İzmir |