YÜREĞİM SENİ ARIYOR.

Kaybolmuştum karanlığın tam ortasında,
Yetim kalmıştı dağlar belki de,
Acımasızlığın ve vurdumduymazlığın bu kadarı,
Ölüm gözüküyordu gözlerime
Anlamsız sesler ve ürkütücü yüzler ahenginde,
Sorulması ve duyulması yasak olanlarla ilişkim,
Düzenle muammaydı fikrim…

Düşüncelerim işkencedeydi,
Ve şaşkınlık içindeki gönül mimiklerim,
Seni arıyordu belki yüreğim,
Ama dokunamıyordu bakışlarım tenine,
Olsun diyordum ‘ölmedim daha’!
Nefesim çekiliyor bütün güzellikler adına,
Dört bacaklı iskemle büyütemezdi boyumu
Ve kesemezdi ayaklarımı VATAN TOPRAKLARINDAN.

Şimdi gözlerimde bir tutam yaş,
Gün ışımasını bekliyorum çaresizce,
Yine yüreğim seni arıyordu.

Benden daha garip duvarlar vardı yanımda,
Senin kadar anlaşamıyorum onlarla.
Köprü olmak güzel şeydi insanlık için,
Fakat hepsi kafama basıyor,
Fakat hepsi yüreğimi eziyor kösele sertliğinde,
İnan bana yine de yüreğim seni arıyor…

Artık bağırabiliyorum sesim kısılırcasına,
Ötüken’den yankılanıp,Ankara’da son bulurcasına !

UFUK HAN ÇİMEN.