Martıların göçüyle koptu kızıl kıyamet
Gece büyük bir hırsla düşürdü yıldızları
Ne büyük bir fezeyan ! Tanrım bu ne azamet
Sıra sıra toprağa koştu deniz kızları


Güneş küstü semaya ,inzivaya çekildi
Yağmurun göz yaşları zindanlara döküldü
Bulanıktı yarısı ,yarısı çamur ,küldü
Koca elli adamlar kırdı bütün buzları


Solucanlar ağladı karıncanın derdine
Acaba yüzü asık menekşenin derdi ne
Kudurdu yine iblis küfür etti her dine
Tamu’ya kütük oldu leş kokulu sözleri


Koştu pencerelere üç beş güzel bakire
Baktılar göz kırpmadan kamerden akan kire
Kovulduğu topraklar kaldı aklı fakire
Ölmeden adaleti seyir etti gözleri


Tutuklandı ihanet ayrılıklar asıldı
Korkular ümitlerle sevişirken basıldı
Sordular size göre insanoğlu nasıl dı
Yutkunup kayboldular kaldı ayak izleri