SENLİ SENSİZ ANILAR - YAĞMURŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Terkedilmiş ve yaralı...
Çok sevmiş onu belli Her lafında o var Aynı zamanda ona kızgın Hem dönmesini istiyor Hem de dönse bile onu asla kabul etmeyeciğini biliyor Yine de dönmesi için garip planlar yapmaktan kendini geri alamıyor. Cinayet planları yapıyor, anılarından kendini silip yerine karşı komşusu yaşlı teyzeyi yerleştiriyor... Kendiyle eğleniyor, Kendine acıyor, Kendine ağlıyor, Yine de onu seviyor... Bu kadını sevdim. O da beni sevdi mi bilmem Sanırım sevmemiştir Zira kim yaralarını deşip duran birini sever :) Ondan özür diliyorum ama üzülerek onun hikayesini anlatmaya devam edeceğim biliyorum..."Cinayet Planı" şiirimden sonra bu karakteri anlattığım ikinci şiirim ve sanırım bundan sonra daha uzun süre baş köşemde konuk edeceğim bu hüzünlü kadını...
Korkuyorum…
Bilmiyorlar… "Neden?” diye sorup duruyorlar. Neden çıkmıyormuşum evden? Neden sıkı sıkıya kapalıymış perdeler gündüz vakti Korkuyorum… Onlar bilmiyorlar, Ne mevsimin son bahar olduğunu Ne de her gün yağmur yağdığını… Hiçbirini fark etmiyorlar. “ Gerçi yağmuru fark etseler ne olur ki? Onların seninle yağmurda hiç anısı yok ki …” diyorum içimden Sonra gülüyorum anlamsız Anılarımızdan kendimi silip Yerine karşı komşu Nezaket Teyzeyi koyuyorum, Sonra kapıcı Rasim Efendiyi Sonra aynaya bakıyorum, “Sanırım deliriyorum.” diye mırıldanıyorum, Yağmur sesi duyar gibi oluyorum Koşup evin en ücra köşesine saklanıyorum. Ve susuyorum… Ya da kendi kendime konuşuyorum, karışık. Kendime yasaklıyorum hatırlamayı. Azarlıyorum kendimi. Hatırlamaktan korkuyorum: Seni hatırlamaktan, Bizi hatırlamaktan… Onlar bunu hiç bilmiyorlar. Senle yağmurda tek bir anıları yok ki. “Neden?” Diye soruyorlar sadece. Neden delirmiş gibi davranıyormuşum? Neden hala böyle yapıyormuşum? Madem seviyormuşum neden evden kovmuşum? O günde yağmur yağıyordu kimse bilmiyor. “ Onu seviyor musun ?” diye sormuştum. Susmuştun. Bağırarak tekrarlamıştım sorumu. Başını kaldırmadan usulca “ Evet …” demiştin. Sonra valizini alıp gitmiştin… Arkandan bağırıp çağırmıştım Pencereden gidişini izlemiştim bir de O yağmurun içinde kaybolmuştun. Her yanını ıslatan benim gözyaşlarımdı bilmiyordun. Onlar da bilmiyordu… Her yağmur gidişin… Bilmiyorlar… |
çok güzel hikaye tadında ve sanırım hepimiz bişeyler buluyoruz hikayelerde...çokça tebrikler yolluyorum yazdıran yüreğe.