Taş duvarların arasında paramparça,
Oturmuş,
Yırtık ayakkabısından parmakları,
Özgürce sırıtmış.
Bir iki oynatıyor parmaklarını,
Akan sümüğünü bir iki çekiyor aşağı yukarı
Gazeteden yapılmış kayık fötrünü indiriyor,
Taa gözlerine dek.
Görmek istemiyor dünyayı.
Elindeki çomakla güller çiziyor,
Çocuklar çiziyor,
Bayramlar çiziyor.
Elindeki şeker torbası bomboş,
Bir eziklik var yüreğinde,
Bir bezginlik var siyah gözlerinde.
Boynu bükülmüş,
Öksüz.
Bugün bayram çocuk,
Bugün bayram.
Sen de sevinci şu küçücük yüreğine doldur,
Sen de tat bayramların mutluluğunu,
Sil gözlerinden akan incileri,
Giy maskeni.
Hani kocaman tebessümü olan var ya,
Onu tak.
Sen değdir sihirli değneği kendi üzerine,
Sen yarat dünyanı çocukça,
Ne çıkar üzerindekiler yırtıksa,
Yüreğin temiz ya o yeter.
Ne çıkar pabuçların eskiyse,
Senin pırıl pırıl umutların var ya.
Sen gelecek değil misin çocuk?
Haydi sil gözünden akan incileri,
Giy maskeni,
Bugün bayram çocuk,
Bugün bayram.
ONUR SANCAK