GÖNLÜMÜN IŞIĞI
Gönlümün Işığı
a şk acı sözü verir gözler yalanın adresini bildirmez divane ruh sırlarını ver nazlanma git tanbur ol inle zühre yıldızına bak gizli bir dert taşır yaşamak için gam sarmış olsa da binbir umuttur parlar yeryüzü yalnızlara ait gönül hikayeleri ile dolu bir hicrana düştüm ben de bir aşkın gamı ile sararmışım yaslı kederli bir insana döndüm aşk bir iken bin oluyor yüreğimde rüzgar gelir bana her şeyi haber eder sular gösterir hayalini toprakta kokunu ney sesinde aldım çektiğin acıları vuslat günlerimizin sevinçlerini de,şaşkınlığımın sebebi gönül perişanlığım,beni hoş tutan seni kaybettim mum gibi gözyaşı dökerim sensizlik zor geldi,avuçlarıma bakıyorum dudakların orada bütün gece düşündüm akan bir ırmak gibi derdi çok ey Rabb’im bana bir nefes üfle tevbeler edeyim sabır çeken başımın çaresini bulayım alnım kalkmasın yerden servilerin boyuna zühre yıldızına çıkayım beni göğe çek al yeryüzü dar gelecek canım çıkacak bu dert bu sevda geçmez şimşekler çakıyor bulutların arasında olayım yere düşen damla yağmur olup yağayım gül fidanları saçan gülüşlerine gamzelerine düşeyim de seninle birlikte canlanayım gönlümün ışığı aşkımı bulayım... mustafa kaya 20.07.2006 / ankara www.mustafakaya.net |
şiiriniz görsel bir şellale misali akmış duygu seliyle mısralara
ellerinize sağlık sayın Kaya