abim yine bana büyük şoklar yaşattı. mezara gittiğim zaman mahallemde gibi köyümün mezarlığına gittiğim zamanda hep kendimi köyümde gibi hissederim. öyle çok tanıdık çıkar ki karşıma yaşlısı, genci, çocuğu ve bildiğim insanların
çoğununda ölüm şekli ibret gibi gelir bana. kuşadasında tanıdık kişi yoktur ama sık sık giderim mezara ölmüşlerimizle birlikte okurum onlara. ama mezar taşlarına bakarım gezerim huzur verir bana. benimde belki yarın belki yarındanda yakın gideceğim yer olarak görürüm orayı. yaşadığım sürenin yakın veya uzun olduğunu bilemediğim için kul hakkından korkarım, yanlış insan olmaktan hep korkarım.birçok insanın bunları düşünmeden ne büyük yanlışlar yaptığını hiç ölüm yokmuş gibi menfaat ve çıkar peşinde koştuklarını görür onlar adına inanılmaz üzüntü duyarım. Bir söz vardır bizde çok kullanılır ölürsen yer beğensin, kalırsan el beğensin. böyle duyarlı bir konuyu bukadar güzel anlatan şiirin için kutluyorum. sağlıcakla kal.