Maviydi Gözlerinden Düşen Damlalar
Anlatılamaz yorgunlukların bağdaşında
Sırtımızı sıvazlayacak huzurdu zaman Dudaklarımızda kırmızı bir titreyiş Çoğuldu parmaklarımızda şiirler Anılar serperek yollara yürüyorduk Yorgun bir gülüş artığıydı renkler Ruhumuzun dalgalarına kaya olurduk Kırılırdık kumlar çarptıkça ayağımıza Parmaklarımız birbirini arayan düştü Biz yanık yolların çıkmazını arıyorduk. Sessiz bir nida gibi akarken mevsimler Kadehler düşerdi ansız kirli masalardan Siyah beyaza düşkün anların artığıydı Kopmuş halatları onarırken gemiciler Günlerden aşk, aylardan özlemdi. Sisleri haşlayarak düşleri demlerdi hep Maviydi gözlerinden düşen damlalar Lila tutkularıma halatlarını bağlardı Uzakları örtünürdü üşüdükçe üzerine Gözleri bulutları yırtan bir düş gemisiydi. Selahattin Yetgin |