Yaşamak SenfonisiNe kadar küçük olduğumu düşünürüm gökyüzüne baktığımda ve ne kadar büyük olduğumu ayakkabıma tırmanmaya çalışan bir karıncayı gördüğümde ... -gördüğüme göre şekillenirim sürekli- Bazen çıkıp yürüyüşler yaparım karanlığın yüreğine .. işte o vakit başka bir dünyanın içinde kaybolduğumu düşünür yalpalar adımlarım ... Bir kızıllık yayıyılmaya başlar dağların ardından yeryüzüne süzülen büyülü bir güç gibi çeker çıkartır beni karanlık dünyadan ... -dünlere karışacak sıradan bir günün muhteşem doğumunu görürüm...- Büyük taze bir ıssızlık çöker evrene rüzgarın getirip kulağıma bıraktığı çalıların çıkardığı ıslık sesleri gereksiz seslerden arınmış o saf tınılar anı güzel kılan yaşamak senfonisi ... -bedenimin çevresinde dolanır rüzgar dans eder, rüzgarın ritmiyle çiçekler ...- işte o an çakılır ayaklarım yeni çiğ düşmüş toprağın üzerine yüzümde gezinen serin bir el birşeyler alır benden savurur bozkırın her yerine ...
|