GÖLGENbiliyormusun bu hayatta kadere inanmak ne kadar zor bir sabah bakmışssınki yanım da yok gece hayalini kurduğun hayatın en önemli olanı yerin de yok bir yapboz düşün, onun bir taşını yerine koyamazsan orda olan o resmin bir anlamı olmuyor en önemli yeri olan kalbi yerinde yok ben de seni uzun zaman dır toparladım tek bir parça kalmıştı onuda yerine koya bilseydim resmi tamamlıyordum tek bir parça ne biliyormusun elinde olmadan atan aldığı her nefesi sayılı olan hatta tek bir an bile yanından ayrılmayan işte o ben onu seninle kaybettim bir kalbine sahip olamadım.... zalimleşmiş bu dünyanın en berbat yerindeyim dize kadar çamura batmış ama birkez olsun bile seni unutmamışım sokaklarda meze olsam da kabus derim geçerim sıkılası bir kurşun varsa da karşısında dim dik durmayı seçerim her dakika ölüme bir an ulaştığımız zamandır gölgeler hayalet gibir sen nerdeysen peşindedir anca güneş çıkınca görebilirsin gölgeni sen hiç ölü bir gölge gördün mü kayıp şehrinde bir ölü gölge gördün mü söle?? yerde yatan elinde tek bir solmayan gül olan ağzın dan dökülen kelimelerde toprağa kazınan tek bir kelime vardı; Gölgeler Gerçek Olsaydı Güneş Gidince Gölgen Kaybolmazdı tıpkı sabahta ufka karşı hayalinin silinmesi gibi YAZAN : samet KARAOĞLU |