Umut var...
Son nefese kadar hem de
unutma sakın umut var Değil mi ki çıkmadı can bedende çırpınır kuş misali. Yürek pıt pıt devam o zaman. Nefeste nimet hem alırken hem verirken... Koş hadi aynaya bak önce yüzün belki kaygılı pişman ol özür dile kendinden en evvelâ. Sonra en yakınlarından başla helâllik iste al muhakkak... Ardından tekrar koş aynaya bu sefer mutlu bak huzurlu yüz kasların gevşemiş bakışların belki daha derin iç çek kabarsın göğsün az düşün... Sonra sonra doğru yaşamaya... Unutma seni bekliyor hayat... 12.03 - 29 Ekim 2009 İstanbul Adapazarı’nda yaşayan Vildan Kahveci kardeşime... |