‘Lafonten ’den Bir Örnek
Orman Mahkemesinde’ ***
Krilov’un masalları ülkemizde "Keçi Bir Gün " adıyla Tarık Dursun K tarafından derlenmiş ve yeniden yazılmıştır Bu kitapta masalların sonunda yine dersler verilir, ama bazı masallarda Krilov dersleri kendince yorumlayarak farklı eleştiriler ortaya koyar Benim çok sevdiğim; "De Gidi Eşek De! " masalında olduğu gibi
***
EŞEK, bülbülün yoluna çıkmış, durdurmuş
- Yahu, kardeş, demiş Nereye gitsem, hep sen! Herkes bülbül diyor da başka bir şey demiyor Yok, en güzel öten senmişsin, yok güle şu dünyada âşık olan tek senmişsin Hele o güle olan aşkın, hele o! Öylesine bir aşk ki bu, diyorlar Ne Mecnun’da vardır, ne Ferhat’ta, Kerem’de Doğru mu?
Bülbül boynunu bükmüş, derin bir iç çekmiş
- Doğru kardeş, demiş Doğru!
Eşeği bu kez daha büyük bir şaşkınlık almış mı sonra Kulaklarını eğip, dudaklarını sarkıtmış:
- Valla’i çok şaştım birader, demiş Neden dersen, geçende senin o güllerden birini yedim, hiçbir şeye benzetemedim Çünkü ne tadı vardı, ne tuzu
Ah, insanlar arasında,bülbülü tanımadıkları yetmiyormuş gibi, bir de güle olan tutkusunu bilmeyen nice nice eşekler yok mudur?

(Alıntıdır)





Bülbül güle, ben de şiire aşığım :)

Saygımla

Bir zamanlar dost iken boz eşek ile ceylan
Sırf gözleri uğruna oluvermişler düşman


“Kimin gözleri güzel?” diye başlamış kavga
“Senin-benim!” der iken kopuvermiş kasırga


Kavgaya şahit olan karakarganın biri
Deli ormana uçup, yetiştirmiş haberi


Duyan koşmuş meydana, meydansa temaşalık
Seçilen ceylan olmuş, demişler bu “Maşalık!”


Başlamış tezahürat, herkes eşekten yana
Ceylan bükmüş boynunu, demiş “Nerdesin ana!”


Boyun bükünce ceylan boz eşek aşka gelmiş
Anırdıkça anırmış, “Zafer” derken çokbilmiş!


Bir de bu boz eşeğin ağır abisi varmış
Abinin bu kavgaya küllî hobisi varmış


Ağır abiye “Aslan!” derlermiş bu ormanda
Ne hikmetse, elinden düşmez imiş kumanda!


Görünce bu kavgayı duramamış yerinde
Meğer yarası varmış, kanıyormuş derinde


Dalıvermiş meydana, varmak için sırt sırta
Böylesi bir eşeğe olmalıymış sigorta


Bunu gören bilge kurt “Yardım etmeliyim” der
Ceylan onu görünce, yüzde kalmamış keder


Bilge kurt kuruvermiş adalet mahkemesi
Dut yiyen bülbül olmuş âlemin kekemesi!


“Son kez anırayım” der; ne var ki sesi çıkmaz
Güvendiği aslansa dönüp yüzüne bakmaz


Ceylansa vah ederken ömründen geçmiş asır
Kavuşmuş yüz akına; lâkin yarası ağır


Dost bilip güvendiği meğer ikiyüzlüymüş
Demek ki, daha dünden hıyanete sözlüymüş


Oysa dinlese idi bilge kurdun sözünü
Ta dünden çözer idi boz eşeğin özünü


Ceylan almış dersini, hatayı fark ederken
Buna da şükür demiş, meydanı terk ederken


Dağılmış orman halkı, her kafada bir soru
Başlamışlar duaya “Koru Allahım koru!”


Çıkarma karşımıza böylesine bir hain
Sonra da ta yürekten; demişler “Âmin! Âmin!”


Güzellik gözde değil, yürekte olmalıdır
Yüreği güzel olan, muhteşem kalmalıdır…




Saadet ÜN–25 Ekim 2009




(İlk fabl denememdir)