iDaMLıK
Daracık hücremin uçsuz bucaksız duvarlarına
kabuslarımla yazıyorum umutsuzluğu, korkutuyor ölümün bulutsuzluğu Titretiyor alnımın insan işi yazısı bir de noktadan sonra bitenin ben olması Anlarımı sayarken geçmiyor saniyeler çığlık üstüne çığlık dehşetimi yineler kat kat duvarlar gizler sona yaklaşışımı dua etsem duyar mı tanrı yalvarışımı? İşte kapı açıldı; ömrümün son anları hala kabul etmiyor aklım bu olanları son koridordan sonra son mekanıma vardık nefes bile alacak halim kalmadı artık Boynumda keskin ilmek, ışığı terkediyorum duvarın arkasını görmeye gidiyorum parlayan gençliğime birden akşam çökerken pişmanlık için çok geç ölüm için çok erken... |
çığlık üstüne çığlık dehşetimi yineler
kat kat duvarlar gizler sona yaklaşışımı
dua etsem duyar mı tanrı yalvarışımı?
Harika bir tadı vardı şiirin
yürekten kutlarım