İnsanın en zor savaşı olsa gerek kendisiyle savaşı,
Yıkar devirirsinde koca-koca dağları
Ama nefsine bir söz geçiremezsin. Çok zor, imkansız gibi bir şey.
Çakmak taşı nedir, granit nedir bilir misiniz?
Kırmak ve parçalamak için bir kazma bir balyoz vurursunuz, vurursunuzda duyduğunuz bir ''tın'' sesinden ibarettir.
Yada kopan çok küçük bir parçadır oda gözünüze hücum eder nedense.

İstemezsin ama yüreğinden küheylanlar kalkar üzerinde süvarilerle
İstemezsin ama üveyikler kanat çırpıp pervaz ederler O'na doğru.
İstemezsin ama umutların çoktan şahbal açmıştır O'na doğru, belki birazdan buz kristaller haline dönüşüp kırılacaklarını hiç hesap edemeden. Tuz-buz halinde yere düşeceklerini hesap edemeden.
Havalanır sevgiler, bir seher vakti bir gonca gülün yaprağına çiğ olup düşme umuduyla, oysa hiç hesap etmedi belki yüreğine bir kırağı gibi düşeceğini.
Meltemlerle imbatlarla açılmış yelkenlerin, fırtınalarla lodoslarla alabora olup tekrar karaya vurarak dönüşünü siz hesap edersiniz belki ama, hesap edersinizde söz geçiremezsiniz.

İşte savaş budur.
Şiiriniz çok duygulandırdı beni
Yüreğinize ve kaleminize sağlık
Saygılarımla dostça selamlar...