Bir yolculuğa çıkmak istiyorum
beden yürekteyken henüz
tüm yollar aynı sona çıkmamışken daha
gitmek istiyorum amaçsız...



Geride kalsın tüm hayaller
umutlarım hediye olsun yaşanmamışlıklara
son kez dökülsün gözlerimden inciler
bakışlarımı bıraksam da arkama...



Görüp görebileceğim bu kadarmış
hepsini tüketmişim gayrı
son bir umuda gebeyim şimdi
umut hep vardır yok desem de
son güneşim de batmadan
naçizane bir mum ışığına doğru ilerliyorum...



Dünde kalmak acıtsa da yüreğimi
kanasam da damla damla
yalnız bir pişmanlık var içimde
bir de kendime duyduğum bu amansız öfke
nasıl geçer
bilmiyorum...


Bugün daha iyi anlıyorum ki
haksızlığım kendimeymiş
verdiğim tüm hasarlar gibi
yürekten geliyorsa eğer dile sözcükler
engel olmak yarınlara ağrı biriktirmekmiş
ne çok söz dilimde mühürlendi
söyleyebilecek cesaretim varken üstelik...



Hakkını verebiliyorum artık hüznün
değerini bilemediklerim için yastayım
saygı duruşuna davet ediyor zaman
son bir yüzleşme için
kıramadığım şifrelerim çözülüyor bir bir
ne tez canlılığımdan eser kaldı
ne de o bitmek bilmeyen telaşımdan geriye...



Gidiyorum kovalayan geçmişimden
sesimi duyuramadığım bir yürekteyim
mekansızım artık
sözün bittiği yerdeyim...