Mecbur/enSevgili, bir veda mektubudur bu ellerim titremekte şu an kalemi tutamıyorum gözlerimden sicim gibi boşalıyor kan zira gözyaşım tükendi ağlamaktan şimdi her damlada adım adım seni kaybediyorum... Nasıl masumca sevmiştim seni bir çocuğun katıksız hisleri gibi yalanlarım olmadı hiç gerçeğimdin inan ki çılgın şairliğimi yele bir ettim bugün isyanlar vurdu dizelerimi... Sen olmayacaksın ya yarın kaldırımlarda insan seli ölecek ağaçlara uğramayacak serçeler yüreğim buz misali ayaza kesecek bedenimde kıpırdamayacak tek tel yani sen olmayacaksın ya ölerek yaşayacağım... Canım çekiliyor tırnaktan tepeye üşüyorum... Bin bir umutla geldiğin ömrümden yağmur damlalarının dansıyla, sırılsıklam olup gideceksin mecbursun buna... gökperim... |