Rüzgar ve Yapraklar
Rüzgar ve Yapraklar..
Bazen o kadar soğuktur ki dişarısı sonbahar rüzgarı döker lal yaprakları her bir düşüşte isyan ederim her bir düşüşte onlarla düşerim Bazen o kadar soğuktur ki dişarısı ben sıcacık evimde izlerken yaprakları her rüzgar esintisinde artar öfkem her rüzgar esintisinde kapanır göz perdem Bazen o kadar soğuktur ki içim gözümü kırpmadan silinir her sevdiğim buz tutar hem ruhum hem bedenim tanıyamaz olur beni sergin benliğim Bazen o kadar soğuktur ki içim farklı gelmeye başlamıştır son sevdiğim bahane bulamadan onu terk edişim bir de utanmadan gözyaşlarını silişim Geçince aradan kisa bir zaman bakınca arkama nedir bana kalan ben, pişmanlığın bile tadına varamayan yaptıklarından dahi utanç duymayan Geçince aradan kısa bir zaman yenileri dahil olur bu zalim kalbe esince rüzgar düşerler yere izlerken onları ben, sıcacık evimde Gün gelir anlarım hatalarım, yanlışlarım sığmaz olur artık o taştan kutuya tutamam gözyaşlarımı ağlarım Gün gelir anlarım yalnızlıktır sonu yaşananların utanç ve pişmanlık kaplar kara kutuyu ne kendime ne de kimseye kazandırmışım Oysa, Ne yaprağım ne rüzgar Neden dökülür Neden dökerim Merak eder dururum.. Aynalar gerçek yüzümü gösterir mi? Ve, Bir gün bir karar alırım Ben, bana rağmen, Ki uçmak için çift kanatlı olmak gerekmiyor Tek kanadımla, tek başıma özgürce uçarım. |
Bir gün bir karar alırım
Ben, bana rağmen,
Ki uçmak için çift kanatlı olmak gerekmiyor
Tek kanadımla, tek başıma özgürce uçarım.
özgürlük gibisi var mı?
güzeldi,anlamlıydı şiriniz...
kutlarım.sevgimle...