Boş oda
Önce,
Sen gittin, sonra ben, Buz tutmuş ruhsuz odadan.. Girmiş pencereden içeri Kurumuş yapraklar. Üzerlerine dökülmüş Kırmızı gözyaşları, Aylarca içinde odanın, Esir kalan. Sonra, Solmuş pembe renkteki, Düş tadında duvarkağıdı.. Bizi koruyan tavanda Kocaman delikler çıkmış, Karartmış imgeyi. Karantinaya alınmış Parlak anılarımız, Yara içinde. Artık, Vakti gelmiş arınmanın, Sonu olmayan hatıraların, Acıtan derin izlerinden, Bedeni kaplayan kirlerinden.. Ve, Yağmurlar silmiş, Kanayan gözyaşlarını.. Kurutmuş yeniden, Sararmış yapraklarını.. |
beğeniyle okudum
güzeldi şiir
sevgi ve hürmetle