DefolSen Cenabet gecelerimin Destursuz sabahı Kabuslarımın Karabasanı Bismillah demeden oturduğum sofram Arkandan ağladığım ekmek ufağı! Sen Bir yakışıklının göz kırpmasına kanacak kadar basit, Bir fakirin kalbinden gözlerine akıp yakan asit! Sahte rakıyla eşdeğer bakışların Yalancı bir aşk sarhoşuna döndürdü kalbimi Ve kör oldu gözlerim Hı, yalan mı? Değil Lanet olsun! Hala seni özlerim... Oysa senin aşk sandığın şey Sabah uyandığında çarşafında oluşan lekeydi. Ve Onların, Birkaç Güzel kızdı Tatlı sözlerle yedikleri Sen de kandın! Zaten kıyafetten ibaret değil miydi Karizma dedikleri! Hayattaki tek sahtekarlığımdı Çocukluğumda, yer vermemek için yaşlılara Otobüslerde uyuyor numarası yapmak. Ve tek hatam, Sana tapmak! Ben Öksüz şehrimin yetim bakışlı kuşları yemsiz kaldığından beri Senden arta kalan bir avuç yalan, biraz da ayrılıkla Hep intiharları besliyorum. Bir isyanın alkolle teselli bulması her gece aynı saate denk geliyor Terk edilişe beş kala zifiri bir gönül Mutluluğu beş gece Kaybolmuş bir ömür... İşleri kesat artık Sağ omzumdaki Meleğin Soldaki ise hep fazla mesai... Sana göre Belki biraz saf, ya da yolunacak bir kazdım Olsun Saygımız var Sevdaya Zaten ben de sana yakışacak bu son şiiri yazdım Sen, Türkü kılığına girmiş masum sanılan bir beste Hayatımdan Defol artık Aheste Aheste... Korkmaz Bıçkın |
saygı ve selamlar...