düşleri yarım kaldı
kırık kanatları karda sürünür
iz bırakır beyaz düşlere her sabah camlarda sesini bırakır yalnızlığı yankılanır boşlukta durur düşünür dünleri sevdaları boynu bükük yetim mi kirpiğinden kan damlar baktıkça bakma mahcup bakışında merhamet kalmadı siyaha eş sandıklarda ellerini saklar zamanın ortasında inceden bir sızıdır yalnızlıkları ağlar gözleri yaralı kanatları taşımaz umudunu kalır çerçeve cam kırılır düşer yere hüznün lekesi silinmez yüzünde pencerenin önündeydi gölgesi bulutlar sardı güneşini üşüdü ne kaybetti ne tutunabildi içinde büyük bir yangın başladı yandı önce kanatları sonra gözlerini sardı kızıl bakışlar gök kubbe sakladı çığlığını sustu karda dondu kırık kanatları bakarken son defa iz bıraktığı düşleri yarım kaldı beyazlar içinde melekleri ağlattı |