TEMMUZDA..Tehlikeli madde yazıp boynuma astın yalnızlığımı Pimi çekilen şiirlerle seslenmeyi öğrettin aşk’a.. Sen sağırdın oysa.. Kör ve dilsiz.. Sesim küle döndüğü vakit dudaklarımda, Susmayı öğrettin avaz avaz, çığlık çığlığa.. Avutulmuş çocuklar gibiydim sevgili.. Ve sen gittin.. Kendine ölmek neymiş onu da öğrettin.. Kan uykusundan uyanmak gibiydin sabahlara.. Bir nefes eylül daha ! Son defa.. Temmuzda ölmüştük oysa.. Hatırlasana ! Biz hiç benzeyemedik sevgili, Aşkı uğruna yaşamayı göze alan kahramanlara.. |
Saygıyla.