Bu sana son şiirim , ne yazık bitti


Koca İstanbul ağlıyor benimle
Hemde el değmemiş kaderime
Ne kadar inat etsemde gözyaşı dökmemeye
O kadar süzüldüler gamzelerime
Ve o kadar sağnaklar yağdırdılar üstüme

Gün koyu bulutların gölgesinde kalmıştı
Islak sokaklar ise güneşe açtı
Teninde gezinen yağmura inat
Ağlayışları bitmeyen kaldırımlardaydı gözlerim

Bu kez bekleyen değildim
Uzaktan uzağa yalanlıyordum gördüklerimi
Ve buğulu camdan silmeye çalışıyordum gerçekleri
Cahillik işte , sindiremiyordum böyle bitişi

Koca bir volkan gönlümün göğündeki
Patlamaya hazır , o kadar ısınmışki
Belli ki duymuş görmüş göklerin efendisi ki
Yağmur yağdı tavan delinmiş gibi

Türküler söyledi içimdekileri
Kulağıma mırıldanan senmişsin gibi
Sonrada en beyazından bir çarşafa sardılar yüreğimi
Ve koydular sağ elime
Sol elimi de üstüne örtüp kafalarını sallandılar
Başınız sağ olsun der gibi

Artık sokalara çıkmak yasak ( şimdilik)
Karanlığa hüküm giyinmiş bir bedenin esirim
Bilmem kaç gün ağaracak sabahlarına
Yada....
Kaç geceler batışına seyirsiz kalacağım güneşin bilmiyorum

Bildiğim bir gerçek var şu an onu yaşıyorum
Aşktan ceza almış bir yüreğin izlerini taşıyorum
Hangi zamanın kolunda bırakırım
Yada hangi yüreği rehin alıp
Yaşattıklarımı yaşatırım bilmiyorum
Zannedersem senin gibi olamayacağım....

Firari saatler şu an başladı

Kaçağı buluna duygular kapında

Nöbeti biten her nefes benimle kalsın

Yaşadıklarına kal....

Yaşattıklarını yaşa ....

Ne İstanbul nede ben ağlamayacağız sana....

01/09/2009
17;17
eMİNE