ÇOKTAN VURULMUŞTU YÜREK
Yalnızlıklar kentleri de sarmış büyüyorlar
Şimdi kentlerin ve insanların üstünde bir sıkıntı
Bir bunaltı,bir bulantı ve pis bir intihar kokusu,
Biz çoktan boğulduk bir tarihin akışında
Kapıldık ve aktık kimsenin elini tutmadan
Oysa her yer kalabalıktı kalabalıktık
Ve birer kabalıktık hayata,
Üzüm bağlarının evrimleşmiş suyu kokuyordu nefesimiz
Dilimizde bir küfür,
Çoktan vurulmuştu kuşlarımız ve aşklarımız
Anlamını bile anımsamıyorduk o beyaz güvercinin
Ve (esmer ela gözlü) sevgilinin.
Birer ihanettik hayata.

Şimdi kentleri de sarmış büyüyor umarsızlıklar
Kararsızlıklar karalıklar ve korkular,
Aradıklarımızı unuttuk,unuttuklarımızı anımsamıyoruz bile
Ve bulduklarımızı kaybediyoruz yavaş yavaş
Bu kısır döngü içinde,
Her gece düşlerimizi öldürüyoruz
Düşlerimizi ve umutlarımızı
Ve yarınlarımızı,
Hepimiz birer katiliz aslında
Elimizde güne kalan cinayetlerimizin kanlı izleri.

Çoktan vurulmuştu cesaret ve asalet
Bundandı mezarlık önlerinden geçerken korkumuz
Ölülerden korkuyorduk yaşayanlar bir yana
Bir kez daha öldürüyorduk onları günahlarımızla.
Hesabı ödenmemiş düşler bıraktık masalarda
Yarım kalmış kadehlere meze sevgilili muhabbetler
Kimliğimizi benliğimizi ve dünlerimizi
Bırakıp gittik güneşi ve göğü katletmeğe.
Şimdi kentleri de sarmış büyüyor ihanetler
Özlemeyi unuttuk,dokunmadan sevmeyi
Bir tebessüme canımızdan bir parça vermeyi.

Kabarık sabıka dosyaları
Gasp edilmiş yaşamlar
Ve cinayet süsü verilmiş intiharlarız hepimiz aslında.

Ya biz sattık yüreğimizdeki ateşi
Ya tanrılar bizden geri aldı.

Bir Prometheus daha yaratmalı...
BARIŞ ŞENTÜRK