en ıssız kuyu
zümrüt tepelere doğru bir yolculuk
başladı hazan sabahında götürüyorum ne varsa geride kalan ümitlerimi,bahtımı kıramadığım gönül zincirini semaya dalıyor gözlerim sessizce içimde ki çocuk ağlıyordu ben susuyordum vuslat aldı artık herşeyin yerini en ıssız kuyularda kaybolma pahasına gidiyorum sadece bedbahttı yıllarım kaderimdi en ücra köşelerde yaşamak son bakışlarımı bırakıyorum beyazların arkasından elveda |