bir yusufçuk gölgesi
çölde esen samyeli gibi
savruldu bütün hayallerim bir yusufçuk gölgesi kadar ümitsiz bekledim hep seni açmaz oldu hercai menekşelerim bir devran düştü korkulu gecelerime volkan düştü sönmeyen gönlüme kapandı gözlerimin fer perdesi |
yusufçuklar hem hüzünlü hem heyecanlı, narin yaratıklardır..
onlara benzemek ise güzel..
hüzün perisi