ortaköy'de sabah ezanı
yüreğimin her cephesine ağ ördüm
gözlerimden süzülen yaş ile ebedi cihanımda bir zerre asuman ruhumda dolaşan sisli bir kasvet olamadın bir tanem kendince ütopyalar gördün sadece hissedemedin nefesimi iliklerinde sırılsıklam ıslandım gittiğin gece her damlası ızdırap oldu yağmurun ruhumun penceresinde ayrı bir keder susuyordu beşiktaş’ın azgın dalgaları yanmıyordu eskisi gibi kentin ilk ışıkları ortaköy’de sabah ezanı okşuyordu ruhumu bir bebek gibi ağlıyordum kimsesiz şahikalara yükseliyordu ruhum sessizce kelam susacak kalem kırılacak bu garip fani hakk’a kavuşacak |
kalem kırılacak
bu garip fani hakk''a kavuşacak
kalem susmasın...yüreğinizesağlık...