ÇOCUKTUMçocuktum içimde sonsuz bir sevinç dilimde zamane şarkılar ıslık eşliğnde ellerim ceplerimde yürürdüm arnavut kaldırımlarında istanbul’un üstümde düğmeleri kopmuş bir gömlek dizlerinden yırtılmış eskı bir pantolon hani içini çekersin sessizce hani bir beyaz güverci kalbi gibi tertemizdir yüreğim kuytu köşelerden izlerdim dokunamadığım hayallerime hıçkırıklara boğulup ağlamak gözlerinin feri çıkıncaya dek ağlamak |