ÖLÜMÜ ÖZLEMİŞİMŞiirin hikayesini görmek için tıklayın An gelir insan kendine yabancıdır.
Mutluluklar mutsuzluk kokar,geceler ayrı bir kabus, gündüzlerse zaten zifiri karanlıktır. Düşlerin solmuş,belki de yok olmuş,hayallerinse çoktan sessizliğe gömülmüştür. Hayat yalandır,yalan hayatta bir tek gerçek yaşanır o da zamanın akıp gitmesidir.Mutluluğa endekslenmiştir zaman mutluysan su gibi akıp gider,mutsuzsan saniyeler tükenmek bilmez. Mutsuzluk yüreğine yüklendikçe yüklenir.Beklersin bir fırtına savursun tüm mutsuzlukları; geride sevinçler kalsın, ama beyhudedir bekleyişlerin.Bugünü yaşamazsın yarınlarınsa bugünden karanlıktır, bilirsin. Kaderin yazılmıştır ya bir kere, önüne geçilmez bir yaşamın, çaresiz yaşayanısındır.Aslında çoktan ölmüşsündür de kum saatinin bitmesini beklersin.
Geçiyorum bu hayattan
Hiç yaşamamışcasına Hiç doğmamışcasına Bomboş bir hayatın içindeyim Farkındayım biliyorum Korkarak nefes alıp duruyorum Ne gülen bir gözüm var Ne de kahkahaya yatkın bir yüreğim Umutsuzluğu yol arkadaşım yaptım da Hoyratca yaşamaktayım Hor gördün üç,beş günü Zindanı yaşatmaksa amacın Bilki zindanı yaşamaktayım Ölümse yanıbaşımda soluklanmakta Nefret ektiğin yüreğime Bir kez olsun sevgiyi tattırmadın Kayıp yaşamımı kurtarmak için Dünyaya karşı yürürken Çoktan kaybetmişimde bu savaşı Gitmeyi becerememişim yaşamdan Kalplerde gezmeye yüzüm yok "Gel" diyen olsa Ölümdür ancak,beni çağıracak Korkum yok ölüm senden Öylesine kopmuşum ki yaşamdan Eziyet geliyor nefes alıp vermem Ölümü özlemişim Bekletme gel, Yolunu gözlemekteyim Ünal TÜRKOĞLU |