Kınalı Kuzular
gidiyorlar tek sıra, sessiz vakar içinde
biliyorlar dönüş yok, hepsi ana kuzusu. yürekler kıpır kıpır, dudaklar hep duada kiminin eşi bekler, kiminin yavuklusu. titreyen bu yürekler demir olur tunç olur toprağa göz dikene, öfke olur hınç olur bayrağa yan bakanın ölümü korkunç olur .......................................................... toprak kanla yoğrulup yurt- vatan oluyorsa Çanakkale elbette ilelebet vatandır. kahramanlık bir sözle yerini buluyorsa göğsünü siper edip kurşunlara tutandır. ey kahraman mehmetcik, ey kınalı kuzular sanmayın sizin için çıkılan son seferdir. her türk genci inanın siz olmayı arzular Çanakkale bilin ki sözün bittiği yerdir. ezanlar şahittir ki sonsuza dek sürecek her nesil sizi anıp sizleri ya’dedecek Peygamber efendimiz sizi buyur edecek sancağının altına, gel şehidim diyecek. Yahya Çavuş siperde yanında banileri kahramanca vuruşur bir adım geri gitmez ey fransız- ingiliz, ey garbın canileri yüzüstü geri dönün, Yahya Çavuşlar bitmez. Üsteğmen Hasan- Mevsuf yan yana dayanıyor Kerbela sanki her yer, kavruluyor yanıyor bir şarapnel parçası Hasan yaralanıyor tekbirler getirerek Allah a yöneliyor. Hasanlar, Hüseyinler kerbelaya denk düşer Saldırganlar O günün yezidi üçer beşer siperde mehmetçikler peşpeşe şehit düşer Şehit annelerinin yüreğine kor düşer Çanakkale 2009 |