Aşk Bisküvi KokuyorduSonbahar günlerinden biriydi: akşam geç saatleri.. En sevdiğimiz filmin, herhangi bir gününden dönüyorduk. Perde aralarından biriydi. Yüzünde usul bir yağmur vardı. Ellerine bakıyordu gözleri ve damlıyordu elleri... İki eli, bir avuç kadar bile değildi. Ağızı bisküvi, elleri kil kokuyordu. Sarlmak istiyordum, öpmek... Bir esintide savruluyordu bedeni. Elleri bırakmaya öyle meğildi ki ölmüştük. Gözlerime dikiliyordu güller ve ayak boyu sulaklar... Çocuktuk belkide ama okadar da çocuk değil! Büyüyorduk; hergün bisküvi kokularında fakat ayırmaya iktidardı ellerindeki kil. Yine iyilik kazanıyordu belki ama iyilik, o defa bizim kadar çocuk değildi. |