Yazamamak Korkusu
Kalemim elimde.
Boş bir kağıta bakıyorum. Dalıyorum... İçimi kavururken yazmanın aşifteliği; En anlamlı kelimeleri bulamıyorum. Düşünüyoum... Sorgu altında nöbetçi ifadeleri beklerken; Yüzümü çizgilerle dolduruyorum. Ağlıyorum... Bir ses ki göğsümü yırtıp çıkan... Kendimi geceye atamıyorum. Yalvarıyorum... Daldıkça düşünüyor, düşündükçe ağlıyorum. Bir ağlama sonrası yalvarıyorum. Anlıyorum... Dualarımın kabul ediliş anı; Yazamamak korkusuna nikahlanıyorum. Sonra bir kalem açıyorum, İmzalıyorum. Boşandıkça yaşıyorum. Boşandıkça yazıyorum... |
İçine yazma aşkı düşen insan zaman zaman yaşar bunu ve tarifsiz bir huzursuzluk kaplar içini.
Güzel betimlemeydi, kutlarım kaleminizi.
Sevgiyle...Şiirlerle kalın