Dünya
Nefesler tükeniyor ;
sevgiden ,hasretten,nefretten. Kalemler gençleşiyor herdefasında. Sen hiç biten kalem gördün mü? Sevda yangında büyürken. Hiçbiri yerinde durmuyor: Sönmüyor başlangıçlar ve alev alev gençleşiyor kalem Ya sen! Sen söyle! Ne yangınlar ne depremler gördün. ve hiçbir kalem senin için gençleşmedi Hepsi sende bitti, her kalem sana rest çekti. Sen de aldırmaz gibisin sessiz sessiz kırılan kalemine. Yaşlanıyorsun sihirbaz ipinde. Ellerin bıraktı bırakacak semayı, gözlerinin rengi bulanıyor, Cildin öyle solgun ki çatlakların yanıyor. Sönüyorsun ve alev alev yaşlanıyorsun. Belliki kafan bozuk değil henüz; dönüyorsun... Ey dünya! hala başın dönmedi mi? |