S u s t u m...
Önce sustum....
Sonra da birikmişlerimi kustum En ılık anların tam ortasına Dağ gibi büyümüştü Yangın yerinden daha beterki yüreğimin içi Özlem bir yandan Hasret diğer yandan dökülüyordu Her satırda eriyordu gerçekleri Aşkın her hali rehin almıştı duyguları Açlık vardı.... Doyumsuz mevsimlerin Tadı kalmamış akşamların Sihiri sarmıştı an’ları. Yurdumun( yüreğimin) bir köşesinde kalmıştın. Karanlık geceler gözlerini Islak sokakların sıcaklığı yüreğini andırıyordu Rüzgar ise sessizce getir götür işlerini yapıyordu Uyanmadan uyuyordum sadece Sana büyümeye çalışırken küçülüyordum oysa Her defasında Her gün biraz daha Ve biraz daha.... Derken artık şaşırmıyorum Sen kokan dalgalarla , sen bakan bulutları mesken kıldım Ve artık korkmuyorum Düşlerimden de gidemezsin ya. “Seni sevmenin bedeli Sensiz yaşamakmışya ey sevgili” Yıllarca yalnız kalacağımı bilsem Yine de seni severdim bugün gibi Yarın da aynı hiç bir şey değişmedi. 06/07/2009 17;17 eMİNE |