DAHA DÜN GİBİ
Daha dün gibi,
İçime doldu bakışın. Ölesiye sevmenin bedeliydi belki. Düşünemezdim, Ayrılık hikayesini. Anlamsız manaydı,gülümserken gidişin. Hep beklemekti gelmemiş sonu. Üzülmekti belkide haince gidişine. Daha dündü, Kollarınla sararken bedenimi, Ürkek yürektim,hapsedilmiş kafeste. Ayrılırken düşlerimden, Korku düşerdi gezdiğim sokaklara. Çocuk koşmasıydı sendelerken bakışları. Daha dün gibi, Boy vermiş tohumun, Hasatla buluşmasıydı harmanda. Göğsümde taşıdığım, Eski bir hatıranın üzerinde vebaliydi. ENGİN YILMAZ |
Daha dün gibi,
İçime doldu bakışın.
Ölesiye sevmenin bedeliydi belki.
Düşünemezdim,
Ayrılık hikayesini.
Anlamsız manaydı,gülümserken gidişin.
Hep beklemekti gelmemiş sonu.
Üzülmekti belkide haince gidişine.
Daha dündü,
Kollarınla sararken bedenimi,
Ürkek yürektim,hapsedilmiş kafeste.
Ayrılırken düşlerimden,
Korku düşerdi gezdiğim sokaklara.
Çocuk koşmasıydı sendelerken bakışları.
Daha dün gibi,
Boy vermiş tohumun,
Hasatla buluşmasıydı harmanda.
Göğsümde taşıdığım,
Eski bir hatıranın üzerinde vebaliydi.
Bir ömür biter ama o anılar hep daha
dün gibi tazeliğini korur gözlerde kalan hayali ile! hüzünlü dizeleri yazdıran yüreğinizi kaleminizi tebrik ediyorum değerli dost kalem .selam saygımla...