Gece kar/anlık....
Gözyaşlarım eski bir zamandan
insanlığıma bulaşmadan ölüm yitik bir sancıydım tabutumda sindir açlığın kör renklerine doldur kimsesiz sözleri heybene acı sevgilim yürüyen ay yüzlü sevgilimin feryat bir muamma eşikte geçti/ gitti/ bitti/ kimsesiz bir viran-ı perişanım şimdi ağlatma beni deniz kokulum geç oldu söyletme, yarınım anılarla doldu şimdi istediğim bir masum el yüreğime bedenime, hislerime, herşeyime yaşamak sırası kimde bilemedim benim işte ben, diyemedim olmasın gülüşler alışığım kendim varım herşeye inat alışacağım ... |
kendim varım herşeye inat
alışacağım......
çok güzel dizelerdi her zamanki gibi değerli üstad...
tebriklerim çok ça...beraat kandiliniz mübarek osun...