İsyan ....Aslında iyi olan birşey yok ; kandırma(yın)(yalım) kendimizi kaç asır geçtiğinden bana ne ! kim hatırlar ki? seni beni bizi boş bir hikaye bu sadece, kelime oyunu ve kalabalığı buruşturup buruşturup bir kenara atılan gözyaşları gibi işte sadece bu anlatmak istediğim ne kadar ağlatıyor hayat seni o kadar yaşanmışlık karşısında ne satın alınabilir kime hangi acıyı enpoze edebilirsin bir düşün koca mayınlı bir boşluk bu dünya , haydi yürü geride ne kalır ? koca bir bilinmezlik sadece ister sevinç de, ister hüzün, ister mutluluk kocaman dipsiz bir rüya bu sadece ister kabul et ister isyan her akşam bıkmadan usanmadan sorguladığım bu anlamsızlıklara pembe senaryolar yazdıran bu tarif edemediğim düşüncelerime çocuksu yalnızlıklar saklayan ve her oyunda körebe bir sevincin ortasında kaldığım her uyandığımda hatırlayamadığım o rüya büyük bir çaresizliğin girdabına tutulmuş bu susku sanki bir ses, bir haber bekliyor tamam şimdi demesi gibi birşey TaNrı’nın duyuyorum aslında, belkide söyleyemiyorum şimdi açtım kollarımı şimdi duyuyorum bu sonsuzluk alın götürün beni ....... |