Karanlık geceye küfür yerine,

Kandil olur ışık saçar ozanlar.

Değer verir inanmış gönül erine,

Gel dedi mi uçar ozanlar.



Yüce dağlar olur mu dumansız, karsız?

Bir tatlı bela ki kaldım kararsız,

Kara sevda çeken yiğitler yârsız,

Kalınca şiirler yazar ozanlar.



Sevin çektiği bir kara yazı,

Aklımda sen varsın, yürekte sızı,

O yarin ettiği cilveyi, nazı,

Türkiye, şiire döker ozanlar.



Elleri kınalı, başında tülbent,

Sevenler kavuşur, kavuşur elbet,

Çekilmez olunca bu zalim gurbet,

Sazıyla araya girer ozanlar.



Zamane bozuldu, bedenler hasta,

Gülmeye unuttuk, gönüller yasta,

Beşer arar iken bir ulu usta,

Sevgiyle sazını çalar ozanlar.



Umut tükenirken kalmadı derman,

Zalim dört bir yana salıyor ferman,

Kalleş zamanede yiğitler harman,

Olurken ortaya çıkar ozanlar.



Bağbanda bülbülsüz kalınca güller,

Hayata küsünce yürekler eller,

Zalimin zulmüne susunca diller,

Mızrabı teline sürer ozanlar.



Kara der bu devran hâlimiz yaman,

Yükümüz ağırdır geçmiyor zaman.

Yolları kaplarken sis ile duman,

Işık olur yolu açar ozanlar.



Ç.ŞENER KARA/2009/İZMİR