Ölü Mevsim
Bir ölü mevsim kaplamış ruhu
Ne cemre düşüyor bir yerlere Ne kardelenler başkaldırıyor ayaza Buz kesmiş toprak, buz kesmiş yürekler Sırtını dönmüş rüzgâr Solgun, kuru dallara asılmış dilekler Beklemek sürünüyor tozlu yollarda Gelmek yok mu gelmek Hâlâ en uzaklarda Bin bir emekle kurduğum bahçede Güller solgun, çiçeklerin boynu bükük Bülbüllerde hep eski tarihli nağmeler Alıştım renksizliğine her şeyin Tadı arıyorum günlerime gecelerime Masalların büyüsüne hasretim Neden zor gelir sensizlik Düşüncelerimde alışamamak yapışık Neden mevsimim kış Bu yürek hangi büyücünün düşmanı Hangi kötü büyülere kurban saatler Bahçe soluk ben mahzun Hem seni hem kendimi kaybettim Kelebekler uçuşunda sürekli sessizlik Bütün yokuşlarda sensizlik inişlerde bensizlik… |
Sırtını dönmüş rüzgâr
Solgun, kuru dallara asılmış dilekler
Mana dolu..Güzel şiir..Tebrikler...