Anne, duy beni,
Sen bir meleksin.
Kıymet, paha biçilmez,
Büyüklüğüne,
Yüreğine,
Sözlerine…
Derdin, bizim derdimiz,
Senin derdin yoktur.
Sen bizim için ağlar,
Bizim için gülersin.
Bizim için bin defa
Öl deseler
Ölür,
Yan deseler
Yanarsın.
Sen ne büyüksün
Anne...

Ben,
Sana bir şey vermedim.
Ama sen,
Hayatını bana verdin.

Karnında taşırken beni,
Başladım
Zarar vermeye.
İştahını kestim,
Yedirmedim, içirmedim
Hatta
Kaybettin birkaç dişini.
Acımla kıvranırken
Aksatmadın işini.
Göz oldun,
Kulak oldun bana.
Beni uyutmak için
Uykusuz kaldın.
Beni büyütmek için
Nelere katlandın.
Şimdi kocamanım
Sayende.
Okudum, adam oldum
Sözde.
Seni yaşlandırdım.
Çileme katlandırdım.
Yetmezmiş gibi çektiklerin
Derdine dertler kattım
Anne...

Ama sen, hiç aldırmadın.
Bütün bunları yaşarken
Farkına bile varmadın.
Benim sıkıntılarım
Sende sükûn buldu.
Ben daraldım
Sen genişlettin.
Ben sıkıldım
Sen rahatlattın
Anne...

Niçin bu kadar iyisin ?
Mecbur musun katlanmaya
Bitmeyen kaprisime
Yalan-yanlış işime.
Geç kalınca eve
Uyutmadım seni.
Bazen açık, bazen gizli
Gelişimi gözledin.
Görmeden kapanmadı
Her akşam beni
Gözlerin
Anne...

Sen neden bu kadar iyi
Ve ben, neden bu kadar
Aldırmazım ?
Aymazım.
Çok gözyaşı döktün
Benim yüzümden.
Ama hiç şikayet etmedin
Sana çektirdiğimden
Anne...

Bu nasıl duygu Allah’ım !
Katlanmak bunca acıya.
Hiç karşılık beklemeden
Bitmeyen sevgi
Bitmeyen sevmek
Annelik
Bu demek.

Gitti annem şimdi
Görmemek için
Benim acımı
Önden gitti.
O yok şimdi.

Ama, benim içim yanıyor.
Hem benden çektikleri için
Hem de
Onu kaybettiğim için.
Keşke şimdi dizinde yatıp
Başımı okşatsaydım.
Onun annelik kokusunu
Bir daha
Bir daha tatsaydım.
Ama imkansız
Şimdi.

Anne
Ne büyük acı
Seni düşünmek
Seni düşlemek.
Şimdi çok geç biliyorum
Ama, hiç olmazsa
Rüyama gel
Anne...

Dayanamıyorum
Hasretliğin çekilmiyor
Sen yoksan evde
O ev dar geliyor.
Dar geliyor
Anne…
Hiçbir şey kapatmıyor açığını
Balın bile tadı yok
Senin olmadığın evde
Anne....

Ne olur! Helal et hakkını
Geç de olsa, kıymetini anladım
“Ana gibi yar olmaz” sözünün.
Sen affedersin
Evladını Affet
Anne.
İtiraf ediyorum.
Yaşarken kıymetini
Bilemedim
Bilemedim anne…

Abdulkadir Güllü