ve saat gecenin beşi...geldi ayrılık vakti..
sen gidiyorsun bu şehirden..
yüreğimi yakarak gidiyorsun
gidiyorsun gecelerimi yokluğa terk ederek

gidişin sancı yüreğimde
yokluğunu düşünmek bile
varlığımı hissetmemeye kafi
aynı güneş doğsa da üzerimize
aynı yıldıza baksak da her gece
aynı havayı içimize çekemeyeceğimizi bilmek
küstürüyor bu şehre beni,gidişin...

sen olunca kalabalıklaşıyorum
sen varsan hayata tebessümüm
çocukluğum,şımarıklığım ,sen varsın diye
oysa sen gidiyorsun beni bende yok ederek

gidişin kıyamet ruhumda
bütün duygularım bir yana koşup kaçıyor
kimi zaman birbirine çarpıp yaralanıyor,dağılıyor
kimi zaman farkında bile olmuyor
yanındakinin paramparça olmuşluğunu
içimde tufan,içimde deprem,içimde kayboluşum
yok oluşumu izliyorum gidişinle
olmadığın şehrin gecesinde...

...zeyneB...