ses..gece..zindan...
bir ses yankılandı etrafa!
celallice,delice,cahilce bir karanlık kapladı geceyi, gecede küçük bir yürek . yürekte şaşkınlık ve korku ! küçük yürekteki korku, ürktü sesten,ürktü geceden... gece zindan oldu Yusuf’un atıldığı zindan kadar derin ve zifiri... derin bir çukurda duygular, duygular yok olmaktan ürktü zindanda... yok olmakta neydi şimdi daha büyümeden yürek.. daha körpe iken duygular... küçüldü o an herşey... ses küçüldü,gece küçüldü... zindan küçüldü... ve bir ses yankılandı yüreğin ta içinden... usulca,usla,umutla... ve aydınlık yürekte... dışarda ki sesin göremeyeceği kadar ışıktı zindan... Züleyha’nın yüreğindeki ses gibi Rahmani idi zindanda yankılanan ses... zindan,oldu fersahlarca umman... ve büyüdü genişledi yürek... büyüdü inanç,büyüdü duygular... o an anladı küçük yürek büyümeyi... zindandan nasıl kurtulacağını anladı.. anladı karanlıkları aydınlatanı... cellallice çıkan sese öğrendi cevap vermeyi usulca... secde etti ta içindeki sese... ve var olmayı büyümeyi öğrendi tam da küçülmeyi görünce,gecede...zindanda... |
görünen anlamından
daha derin anlamlar barındıran şiir