Ve kadınsüzülürken tuzlu gözyaşları yaşamın çehresinden alınan darbelerin sızıları dökülür sırttaki derin çizgilerden yol olup akan umutlar gecenin cılız kandilinden çözülür kırılma noktasında sabır çatlar aniden yazın ortasında üşüyen gül al gonca kokmaz sahte sevgilerde kuma gizlenir yarasalar gri kızıl dereler dönerken nehirlere gömüldük bir biz iken maziye dikildik bin biz dirilirken ve kadın unutulmuştu tozunda tarihin sırtında mermilerle gül sunarken şimdi ölüm sessizliğinde zaman kumunu tüketirken mersaus 30/04/200.... |
kalemınız daım olsun
sevgi ve saygılar...