Dokun bana gözlerinlesancısı perçemlerinden kasıklarına vuran gökyüzü dökerken ahmak ıslatan yağmurun tuzlu öfkesini silkeledi akşam vapuru palamarların homurtularıyla iskeleye gam yükünü saçıldı insanlar caddeye mermi yivinden çığlıklar karıştı kornaların senfonisinden garip bir hüzne asılı seyre daldım selin şehvetinde çözülen insanları kimi bebeğine sarılacak birazdan kimi gül çehrede mavişine yalancıktan anlaşılmaz bir telaşın çehresindemi bu savaşın arka yüzündeki sebebi ya da bir lokma ekmeğin hazzındamı bir katre sevginin yürekteki mavisi cümlenin tam ortasında anlamsız bir kelime gibi takıldım kaldım çaresiz sabaha gülücükleriyle kim çıka kim öle kaç yeşil çuhalarda bilinmeze yolculuk kaç bebek mahşere kundağında agucuk can vereceksen eğer yenilerine eskilerini alıp götürmek niye? dokun bana gözlerini tutayım mersaus 07/04/200...sebebi ne |
eskilerini alıp götürmek niye?
dokun bana gözlerini tutayım
cok güzel...
saygilarimla...
P.M